به گزارش سلام بانو، بعدازظهر پنج‌شنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۴ مصلی قدس فریدونکنار، در جوار مزار مطهر پنج شهید گمنام، میزبان مراسم دعای عرفه بود.
روزی که نسیم رحمت الهی در کوچه‌پس‌کوچه‌های این شهر ساحلی می‌وزد و دل‌های زنان فریدونکناری را به سوی آسمان پرواز می‌دهد.
روز نهم ذی‌الحجه که یکی از مقدس‌ترین روزهای تقویم است، زنان و مادران این دیار با قلبی سرشار از عشق و امید گرد هم آمدند تا در زمزمه دعای عرفه با خدای خود نجوا کنند.
خلوت با خدا و دل‌های بهم گره خورده
از ساعات اولیه مراسم، مصلی قدس رنگ و بوی دیگری به خود گرفت زنان و مادران فریدونکناری، از پیر و جوان، با چادرهای مشکی و با چهره‌هایی که در آن شوق زیارت شهدا و اشتیاق مناجات موج می‌زند، به سوی مصلی آمدند.
برخی مفاتیح یا دعای غرفه در دست داشتند تا در این روز بخشش و مغفرت، با خالق خود خلوت کنند.
در جوار مزار پنج ستاره گمنام، حال و هوا عجیب عرفانی است؛ گویی شهدا نیز در این جمع حضور دارند و نجوای دعای عرفه را همراهی می‌کردند.
زنان این شهر، که بسیاری‌شان مادران و همسران شهدا، جانبازان یا ایثارگران هستند، با اشک‌هایی که از عمق جان برمی‌خیزد، دعای عرفه را زمزمه می‌کردند.
در میان جمعیت مادری سالخورده با چشمانی اشک‌بار زیر لب برای فرزندانش دعا می‌کرد، دختری جوان‌تر، با نگاهی پر از امید، دعای امام حسین (ع) را با صدایی لرزان می‌خواند و از خدا برای آینده‌اش طلب خیر می‌کرد.
همه در این فضای مقدس، همه در برابر عظمت پروردگار یکی شدند؛ گویی فاصله‌ها محو شده و دل‌ها به هم گره خورده‌اند.
اشک و دعای مادرانه برای فرزندان
وقتی نوای «الهی العفو» در مصلی طنین‌انداز شد اشک‌ها جاری و دست‌ها به سوی آسمان بلند شد.
زنان و مادران فریدونکناری، که در زندگی روزمره‌شان با صبوری و استقامت شناخته هستند، در این لحظه خود را به اقیانوس بی‌کران رحمت الهی سپردند یکی از آنها، که چادرش را محکم‌تر به خود پیچیده بود گفت: روز عرفه برای من روزی است که انگار خدا نزدیک‌تر از همیشه است احساس می‌کنم دعاهایم زودتر به آسمان می‌رسد.
یکی از بانوان میانسال، که هر سال در این مراسم شرکت می‌کند، می‌گوید: «اینجا انگار عرفات است. شهدا ما را به خدا نزدیک‌تر می‌کنند.
صدای مداح که با سوز دل، دعای عرفه را می‌خواند دل‌ها را به صحرای عرفات می‌برد؛ جایی که حاجیان در حال راز و نیازند.
زنان فریدونکناری، هرچند از عرفات دور بودند اما در این مصلی کوچک، با قلب‌های بزرگشان، همان حال و هوا را تجربه کردند آنها با هر «اَنْتَ الّذی» و «انا الّذی» دعای عرفه، خود را در برابر عظمت خدا کوچک‌تر می‌بینند و با توبه و استغفار، به دنبال رهایی از زنجیر گناهان بودند.
روز عرفه حس نزدیکی به خدا
این مراسم نه‌تنها لحظه‌ای برای دعا و نیایش، بلکه فرصتی برای تجدید عهد با آرمان‌های شهدا بود.
زنان و مادران فریدونکناری که در فرهنگشان عشق به اهل بیت (ع) و احترام به شهدا ریشه‌ای عمیق دارد، در این روز با دلی پر از ایمان، برای سربلندی ایران و آرامش خانواده‌هایشان دعا می‌کردند آنها معتقدند که در این روز، درهای آسمان گشوده است و دعاهایشان، از کنار مزار این شهدای گمنام، به عرش می‌رسد.
در پایان دعا همه با چشمانی تر و لبخندی از رضایت، مصلی را ترک کرده و با خود نوری از امید و آرامشی از جنس عرفه به خانه می‌برند؛ آرامشی که تنها در سایه مناجات با خدا و توسل به شهدا می‌توان یافت.
روز عرفه در فریدونکنار، نه‌فقط یک مراسم مذهبی، بلکه یک سفر معنوی است که دل‌های زنان و مادران این شهر را به آسمان پیوند داد.
ثبت دیدگاه